"Mijn bucketlist heeft er weer een vinkje bij!"
Tijdens een reportagereis in Californië eind april had ik het voornemen om enkele flinke dagtochten te ondernemen in de Sierra Nevada. In deze bergketen bevinden zich de hoogste toppen van Noord-Amerika buiten Alaska. Hoger dan de Rockies dus, met als climax Mount Whitney, 4421 meter alstublieft.
Hoge bergen, veel sneeuw. Californië lijdt echter al vier jaar onder een extreme droogte. Mijn redenering was, dat door het gebrek aan winter de passen vroeg in het seizoen open zouden gaan. Daardoor zou een bezoek aan Kings Canyon, het wildste van de drie nationale parken in de Sierra, er eindelijk van komen. Een bergwandeling daar staat al jaren op mijnbucket list.
Elke dag belde ik naar het informatienummer van de National Park Service. Deze is belast met het beheer van de wegen binnen de parken. Verder dan een ingesproken bandje kwam ik echter niet. Een iel stemmetje vertelde dat de route naar verwachting eind april open zou gaan. Ja: nu dus? Ik deed daarom eerst Yosemite aan en maakte er de volgende dag een onvergetelijke bergtocht. Toen ik die avond het nummer opnieuw belde, kwam een verlossende boodschap: de weg was open!
Het is woensdagmiddag als ik opgewekt het bezoekerscentrum van Kings Canyon National Park binnenloop waar ik wat wandelinformatie wil verzamelen. “Sorry, de weg gaat pas overmorgen, vrijdag, om 12 uur open”, vertelt Tom, een park ranger, mij aan de balie. Hij begrijpt mijn teleurstelling. Ik ben hier om een reportage over de drie parken te maken en moet zaterdag al weer het vliegtuig in!
En het bandje dan? “Ongetwijfeld wordt de weg tot aan dit bezoekerscentrum bedoeld”, speculeert Tom. “Wij zijn niet verantwoordelijk voor de weg die naar de canyon zelf loopt. Dat is het Californische ministerie voor transport”. Een blik op de kaart leert dat de route een ruime bocht door het zogenaamde Sequoia National Forest maakt. “Dat valt niet onder onze bevoegdheid.”
Niets aan te doen dus. Ik besloot alvast mijn camper neer te zetten in het aangrenzende Sequoia National Park (dus niet: Forest, by the way), dat wel open was, en ging een hele dag mammoetbomen bewonderen.
Vrijdagochtend verschijn ik dan weer aan de balie bij Tom. Ongetwijfeld lukt het me nog om vanmiddag een enigszins representatieve wandeling in mijn programma te proppen. Voor mijn reportage, weet je nog. “En, gaat-ie open?”, vraag ik zonder ironie. “Goed nieuws! Het ministerie heeft de weg gisteren geopend.” Hoezo gisteren al? “Tja, daar communiceren ze niet zo goed.”
Zaterdagochtend sneeuwt het volop in de bergen rondom de spectaculaire canyon. Met klamme handjes aan het stuur loods ik de camper, slippend en in tweede versnelling, maar nét de 2300 meter hoge pasweg over. Mijn vlucht heb ik die middag op een haar na gemist. Maar mijn bucket list heeft er weer een vinkje bij.
Tekst en foto’s: Jonathan Vandevoorde
Meer reportages, foto’s, reviews en tips lezen? Neem dan nu een abonnement op Bergen Magazine. Profiteer van onze mooie aanbieding: 1 jaar Bergen Magazine voor slechts €22,50 + 3 cadeaus t.w.v. minimaal €45.-!
