Mijn werkdag - Een dagje meelopen met Maarten
Een passie voor outdoor
Beste outdoorliefhebber! Mijn naam is Maarten en ik ben werkzaam als verkoopspecialist op de Outdoor afdeling van Kampeerwereld Hendriks. Graag neem ik je mee in een dag uit mijn leven!
Nog even Netflixen
06.55 uur. Daar gaat de wekker. Nog héél even liggen en dan eruit. Tja, mijn hoofd begint alweer te ratelen, maar nog heel even liggen. Vroeger was ik een avondmens en een ochtendmens. Nu met kinderen is dat toch wel anders kan ik je vertellen. ‘s Avonds is het kiezen wat je doet. En dan kies je automatisch toch om ook nog maar even de volgende aflevering op Netflix te kijken. Gevolgd door uit te rekenen met hoeveel uur slaap je ook prima functioneert de volgende dag. Afijn, nu moet ik er echt uit. Snel schone kleren aan en onze oudste wakker maken. ´s Ochtends moet ik haar met fluwelen handschoentjes hanteren. Ze is een echte kleuter van 6 en weet vaak wat ze wil. Alleen ´s ochtends verloopt dit vaak anders dan gepland. “Lieverd je moet er nu echt uit, want we gaan zo naar school.” Standaard wordt dit beantwoord met: “Maar papa, ik ben nog zo moe.” Waarop ik haar dan vertel: “Maar dan moet je eerder naar bed.” En denk vervolgens, ik had zelf toch ook eerder naar bed gemoeten, maar die serie is toch echt wel heel gaaf. Herkenbaar?
Samen ontbijten
Eenmaal beide gewassen en aangekleed is ook onze jongste wakker en uit de veren. Mijn vrouw kleedt zich aan en we gaan samen naar beneden om te ontbijten. Het brood en drinken wordt klaargemaakt voor school en werk. We doen de haartjes van de meiden in staartjes of vlechten of hoe ze het ook maar willen die dag. Al dan niet met onze goedkeuring. De jassen en schoenen worden aangetrokken en de tassen worden gepakt. Ik geef de meiden en mijn vrouw een kus en een flinke knuffel en ga de deur uit.
Het lijkt soms wel een racecircuit
Ik stap de auto in en zet Spotify op en rijd ontspannen naar mijn werk. Onderweg wemelt het altijd van de coureurs die nog net even op het laatst willen invoegen of andere gevaarlijke capriolen uithalen, waardoor je vol in de ankers moet terwijl je in je achteruitkijkspiegel bijna de neus van diegene achter je niet meer ziet. Dan schiet je weer even vol adrenaline en weet je weer dat je (nog) leeft. Veilig en wel op het werk aangekomen begin ik met een bak koffie. Heerlijk even rustig starten, daar houd ik van. Er worden wat leuke anekdotes gedeeld totdat we mogen starten.
“Alweer verlaat een tevreden klant het pand.”
Op de winkelvloer aangekomen starten we met de dagplanning en bespreken we de werkzaamheden met elkaar en verdelen deze. We maken de afdeling op orde en de eerste klant meldt zich. Het blijkt een mevrouw met een voetprobleem te zijn, een interessante uitdaging waar ik wel wat mee kan! “Komt u maar mevrouw, u mag met wandelsokken op dit mooie apparaat gaan staan.” Vol vertrouwen loopt ze mee naar het voetanalyse apparaat. “U lijkt toch keurige voeten te hebben hoor mevrouw, maar er zit hier wel een bekende hallux valgus die druk uitoefent op de schoen.” Goed, daar hebben we wel wat voor en ik neem een paar wandelschoenen voor haar mee. Na enig passen en meten en heen en weer lopen over de vloer en over onze brug slaakt ze een zucht van opluchting. “Ja, dit worden ze”, vertelt ze me. Ik geef haar nog even de mogelijkheid om de zooltjes te passen ter ondersteuning en ook die gaan in het mandje. Als laatst vraag ik of ze bekend is met het onderhoud van de schoenen. Ze schudt nee, waarop ik het één en ander uitleg over schoenonderhoud met diverse tips en ook dit mag in het winkelmandje. “Alweer verlaat een tevreden klant het pand.” Om even een zin te citeren van Herman Finkers.
De rest van de ochtend en middag bouwen we de outlet verder om en her en der staan we een klant te woord met een vraag. Onze afdeling begint weer ergens op te lijken. Waar de outlet was ontstaat een nieuwe, frisse slaapafdeling met mooie, nieuwe producten. Yes, laat de klanten maar komen! Nog even snel de nieuwe slaapafdeling stofzuigen en de dag is alweer voorbij. We mogen weer naar huis en morgen kunnen we de puntjes op de i zetten.
Samen genieten
Onderweg naar huis: ik ben nog nooit zo snel thuis geweest. Geen files en alle verkeerslichten op groen, wat een geluk! Thuis aangekomen kan ik zo aanschuiven en staat er een heerlijke maaltijd op tafel bestaande uit verse sla, boontjes, mais, kip en een lekker pittig kerriesausje. Dit rollen we in de wraps en het is heerlijk. We genieten samen van het eten en de giechelende grapjurkjes aan tafel.
Het vaste riedeltje
Wanneer het eten op is, is het tijd om de meiden naar bed te brengen. Het vaste riedeltje wordt toegepast en ik vraag hoe hun dag is geweest. We lezen samen een boekje, bidden en zingen een liedje. Dan het muziekdoosje, dat moet je niet vergeten aan te doen. Dat hoort allemaal bij dat riedeltje. Het zijn echte minimensjes met hun eigen gewoontes net zoals bij ons volwassenen. Heerlijk om daar even bij stil te staan! Heel voorzichtig loop ik naar beneden, want de jongste is al stil. Haar willen we niet onrustig krijgen, want het is tijd voor koffie. O nee, eerst de vaat. Daarna is het tijd voor koffie, of nee thee, daar slapen we beter op hebben we ontdekt. Tijd voor het journaal en daarna toch maar weer die ene serie verder kijken. Voor we het weten is het weer tijd om naar bed te gaan en mag de volgende dag beginnen.
