Tevreden terugkijken op een fantastisch fietsavontuur naar China

De wereld rond op de fiets

Op de fiets naar Tianjin (China) en weer terug? Mariëlle van der Sluis en Martijn de Jong Posthumus deden dit om aandacht te vragen voor het goede doel: fietsen voor kinderfietsen. De fanatiekelingen legden een fietsreis af van maar liefst 22.123 kilometer. Hiermee hebben zij 545 kinderfietsen ingezameld voor minima gezinnen in Groningen. Benieuwd hoe zij er na thuiskomst op terugkijken? Mariëlle vertelt je graag meer over deze bijzondere ervaring!

Een bijzondere ontmoeting

Martijn en Mariëlle hebben elkaar ontmoet in Groningen. Mariëlle deelt maar al te graag haar versie van het verhaal. ‘’Ik zat op de fiets en werd ingehaald door een jongen die best hard fietste. Ik als wielrenster dacht: Even achter die leuke jongen aan!’’ Een eindje verderop viel hij van zijn fiets en stapte Mariëlle op hem af om te vragen of het goed ging. Hierna vervolgden zij beide hun weg. ‘’Later op de dag vond ik een kaartje in de brievenbus waarop stond: Hallo, het gaat allemaal goed. Ben er met wat kleurscheuren afgekomen. Ik zag dat jij een mooie racefiets hebt, dus misschien kun jij mij opnieuw leren fietsen? Groetjes van je overbuurman Martijn.’’ Ze bleken dus al die tijd al buren te zijn. Na ontdekt te hebben waar hij woonde, stuurde Mariëlle een kaartje terug en stond Martijn de volgende dag voor haar deur. ‘’Het begon voor ons dus ook allemaal op de fiets.’’

Een gedeelde passie

Voor Mariëlle ontstond haar passie voor het fietsen bij de Fietselfstedentocht die elk jaar begint in Bolsward, de stad waar zij opgroeide. Zij en haar broer zagen deze toch jaarlijks voor hun deur starten en besloten zelf ook mee te doen. Na Martijn aan te hebben gestoken met haar hobby begon het balletje te rollen. ‘’Ik was bijna afgestudeerd en we hadden het gevoel: Als we een reis willen maken is nu het goede moment. We kozen voor een fietsreis omdat het ons een mooie manier van reizen leek. Zo kom je snel in contact met de lokale bevolking, je moet inspanning leveren om ergens te komen en je bent altijd buiten in de natuur. Martijn werkte bij de gemeente Groningen en hoorde dat er twee partnersteden in China zijn, waaronder Tianjin. Hij stelde voor om daar een brief van de burgermeester af te geven.’’ Na een ontmoeting met iemand die kinderfietsen inzamelt voor minima gezinnen in Groningen, wilden zij dit graag meer onder de aandacht brengen met de volgende gedachte: ‘’Wij kunnen deze mooie reis maken op de fiets. We zouden het heel mooi vinden als alle kinderen dezelfde kansen krijgen. Dat zij ook een fiets hebben.’’

Chef navigatie

De familie en vrienden van de avonturiers waren niet in shock toen ze met het idee op de proppen kwamen. ‘’Iedereen heeft ons heel erg gesteund. Ik denk dat ze inmiddels wel van ons weten dat als we iets willen, we het ook gewoon doen.’’ Na het idee helder voor ogen te hebben, begonnen ze met het plannen van de reis. ‘’Zo’n reis ga je nooit helemaal voorbereiden. We keken wel naar de paklijsten van andere fietsers. Verder moet je vooral rekening houden met de seizoenen, want je fietst liever niet in de winter. Voor onze reis naar China was het slim om vroeg in het voorjaar weg te gaan, in februari of maart. Per dag kijk je verder gewoon waar je heengaat. Ik als chef navigatie gebruikte daar de app Pocket Earth voor.’’

De vrijheid om je huisje overal neer te zetten

Wanneer je Kroatië uit bent, zijn er vrijwel geen campings meer en ben je genoodzaakt om te wildkamperen. Mariëlle begon aan het einde van elke middag dan ook al na te denken over de volgende slaapplek om de nacht door te brengen. ‘’We hadden een paar criteria: Een vlakke ondergrond, een plek waar we niet gezien kunnen worden en waar het stil is. Ik vond het dan ook heel fijn in het bos te kamperen. Wildkamperen is overigens niet in elk land toegestaan, dat maakte het vinden van een slaapplek soms wel wat lastiger. We hebben wel elke dag een plekje gevonden, mede door contact te leggen met de inwoners.’’ Ze hebben op veel mooie plekken gestaan. Voor hen werd het eigenlijk normaal om elke avond te kamperen. ‘’Soms moet je je dan ook weer even realiseren dat je weer zo’n mooi plekje hebt gevonden. Wat denk ik het allermooiste was van de reis: dat je de vrijheid hebt om je eigen huisje overal neer te kunnen zetten.’’

Van vrieskou tot tubes zonnebrand

Onderweg hebben Martijn en Mariëlle te maken gehad met verschillende weersomstandigheden. Ze hebben vooral veel gefietst in de zomermaanden en dat was soms best een uitdaging. ‘’Dan dronk je 6 liter water en had je nog niet genoeg. Voor het slapengaan hingen wij onze waterzak op in een boom om even kort te douchen. Heel fijn om alle zonnebrand even van je af te kunnen spoelen!’’ Ook hebben ze te maken gehad met winterse kou. ‘’We hebben nachten van -10 gehad. We kookten dan water, goten dat in flesjes en stopten deze onderin onze slaapzak. Ook deden wij voor het slapengaan jumping jacks voor de tent zodat onze slaapzak van dons de lichaamswarmte beter vast zou houden.’’

Hoogte- en dieptepunten

Tijdens de reis hebben de avonturiers veel mooie momenten beleefd. Voor Mariëlle was het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt toch wel centraal Azië. ‘’Het was altijd het mooiste als we in de bergen waren. Uitgestrekte, ruige natuur en weinig mensen. Zo hebben we in het Pamir gebergte de Bartang vallei gefietst. Als je daar dan bent denk je: Wauw, het is wel echt heel vet dat we hier zijn!’’ De reis is naast genieten ook hard werken. Elke dag moesten ze opnieuw zoeken naar de basisbehoeften. ‘’Je moet zeker flexibel zijn. Dat ben ik in zekere mate, maar ik heb ook wel eens geroepen dat ik naar huis wil.’’ Als ze er even mentaal doorheen zaten focusten het tweetal zich op het einddoel en stapten weer op de fiets. ‘’Voor een interview hebben we eens gezegd: Als we op de fiets zitten zijn we het gelukkigst.''

Wereldwijde gastvrijheid

Waar Mariëlle de veel voldoening uit haalde zijn alle mooie ontmoetingen en de gastvrijheid. ‘’In elk land is het precies hetzelfde. Liefde voor elkaar en voor elkaar klaarstaan. In de media hoor je soms negatieve berichten, maar ik denk dat het overgrote gedeelte van de mensen goede bedoelingen heeft en je willen helpen.’’ Door met de fiets op pad te zijn, ben je ook dichter bij de mensen en kun je makkelijker contact leggen. Zo kregen ze vaak wat te drinken aangeboden en waren al snel omringd door families, hun vrienden en buren. De communicatie kan in het begin wat moeilijk zijn. Als tip geeft zij dan ook mee: ‘’Mocht je de lokale taal niet spreken; dan kun je het beste in je eigen taal spreken, omdat je dan de intonatie en manier van praten overbrengt.’’

Steun van familie

Tijdens de reis hebben de fietsers best veel contact gehad met hun familie. ‘’We konden elkaar natuurlijk de verhalen vertellen, maar je maakt hetzelfde mee dus die verhalen ken je al. Het was dan wel fijn om dat ook aan een ander kwijt te kunnen.’’ Zij hebben dan ook veel aan hun ouders gehad die ze soms inschakelden als hulplijn bijvoorbeeld toen het stel een ongelukje met de brander had. ‘’Martijn had per ongeluk zonnebloemolie bij de benzine ingedaan. Toen we ergens een streepje bereik hadden, belde we zijn vader die vervolgens met Kampeerwereld Hendriks contact opnam om advies te vragen.’’

Een mooie hereniging

Voor de aankomst in Nederland hadden zij al een ontmoeting gehad met hun ouders in Finland en Wenen. Naar één hereniging keek Mariëlle heel erg uit. ‘’Het allermooiste moment was de hereniging met mijn oma. Ik had er op de fiets al over na gedacht hoe dat zou zijn en zo voelde het uiteindelijk ook.’’

Weer heelhuids thuis

Mariëlle spreekt voor beiden wanneer ze zegt blij te zijn dat de reis goed is verlopen. Volgens haar was het grootste gevaar tijdens de reis misschien wel dat ze zich elke dag in het verkeer begaven. ‘’Ik denk dat we echt in onze handjes mogen knijpen dat we heelhuids weer terug zijn gekomen. Dat we niet zijn aangereden of in het ziekenhuis zijn beland. Maar ook dat we onze fiets niet zijn kwijtgeraakt en niet bestolen zijn.’’

Toekomstplannen

Op 12 december 2019 fietsten ze Groningen weer binnen en zat de fietsreis er na anderhalf jaar op. Mariëlle heeft reis dan ook met een tevreden gevoel afgesloten. ‘’Als ik op de reis terugkijk denk ik: Wat hebben wij een fantastische reis gemaakt en het is zo mooi dat wij dit gedaan hebben. Blijven dromen doen we ook zeker.’’ Voor nu hebben Mariëlle en Martijn het plan om een boek te schrijven. ‘’We vinden het heel leuk om ons verhaal te delen met mensen. Het idee is een fotoboek met korte vertalen. Martijn is al druk bezig met het uitzoeken van de foto’s. De uitgever is in ieder geval enthousiast en wij hopen jullie ook!’’

Gewoon doen

Wat Mariëlle nog mee wil geven wanneer je een soortgelijke droom hebt als hen, is dat je er gewoon voor moet gaan. ‘’Wanneer je het stapje voor stapje doet zal je zien dat je heel ver kunt komen. Durf ook dingen aan de kant te zetten. Het moeilijkste is het weggaan, maar als je eenmaal onderweg bent dan leer je alles wel. Het is vallen en opstaan maar bijna elk probleem valt op te lossen.’’ Het is misschien niet voor iedereen mogelijk om voor een lange tijd weg te gaan. ‘’Maar ook als je geen lange reis kan of wil ondernemen, is het fantastisch om voor een paar dagen of weken met een fiets en tent de natuur in te trekken.’’

Wil je meer verhalen lezen over deze bijzondere reis? Neem dan ook even een kijkje op de website van fietsen voor kinderfietsen voor alle avontuurlijke reisverhalen!