Dit blog over de Drakensberg Grand Traverse is geschreven door Ferdy Mattern. Dit boeiende en complete aangeleverde blog is zo groot dat we het in delen gaan plaatsen. Hieronder deel 1....
In volmaakte rust van lichaam en geest geniet ik van alle indrukken opgedaan in de Drakensberg. Een prachtig wandelavontuur, wat zich maar beperkt laat delen via foto’s en reisverhalen. Dit reisverslag is vooral bedoeld om jullie enthousiasme op te wekken daar zelf te gaan wandelen en niet uitsluitend ‘passief’ mee te genieten van onze ervaringen. De Drakensberg is het meer dan waard zelf te ontdekken en het wandelavontuur onvergetelijk!
Voorbereidingen
Het inpakken van de rugzak zal altijd een uitdaging blijven: we willen zo min mogelijk meenemen, maar er is zoveel dat mee ‘moet’. Elke luxe die we ons willen permitteren weegt extra. We mikken op 12 kilo aan uitrusting en 7 kilo eten en gas om te koken. Samen met een paar liter water bij elkaar toch een heel gewicht.
We willen goed voorbereid zijn op onverwachte situaties, kou en nattigheid. Het weer blijft onvoorspelbaar. Natuurlijk, hoe meer je uitgeeft aan de uitrusting hoe lichter het materiaal wordt. We besluiten een nieuwe tent te kopen om twee kilo te besparen.
Het is zo moeilijk om te voorspellen hoeveel eten nodig is en we nemen liever iets teveel mee dan te weinig. In onze zoektocht naar zo licht mogelijk voedsel dat zoveel mogelijk calorieën bevat, blijkt dat het meeste voedsel, ongeacht of het een chocoladereep, mueslireep, gedroogde trekkingsmaaltijd, noten & rozijnen of iets willekeurigs anders is tussen de 450 en 500 kcal te bevatten per 100 gram. Opvallend!
Onze gelopen route (de dagen afwisselend in rood en blauw) en hoogtekaart (incl. genoten weer) opgenomen met een Garmin GPS ontvanger. We hebben vooraf de overnachtingen gepland dichtbij toegang tot drinkwater en waar mogelijk een steile of lange klim aan het begin van de ochtend.
Het begin
Van noord naar zuid dwars door het natuurgebied de Drakensberg in Zuid-Afrika, 230km, 10 dagen. De tocht (een verkorte versie) staat in de top 10 ‘World’s Best Hikes’ van National Geographic. Volledig zelfvoorzienend, geen support team, massagetafel of zelfs maar een gebaand pad. Een rugzak die lang niet zo licht is als we graag zouden willen.
Een tocht vol onzekerheden, waar we elke avond precies zullen eindigen weten we niet. De dagelijkse start en finish ingetekend op zes topografische kaarten zijn slechts bakens die het onderweg zijn markeren. Of we ons boven op het plateau kunnen oriënteren enkel met een kaart en kompas zal moeten blijken. Hoe realistisch de vele hoogtemeters zijn die we dagelijks klimmen en dalen, weten we ook niet.
Ondanks een gedegen voorbereiding weten wij zoveel niet. Het niet allemaal weten maakt kwetsbaar, maar ook sterk. Want ook al weten we niet wat er gaat gebeuren, te kiezen om te blijven genieten ook in het af en toe afzien. Wat een avontuur! We weten wel dat de komende dagen stabiel en droog weer is voorspeld. Een mooi begin!
Dag 1: Fearless all the way
‘Fearlessly all the way’
We zijn op weg. Ondanks de spanning over het onbekende dat wij tegemoet gaan, haalt Marco nog snel een uurtje slaap in op de achterbank. Wij rijden langs eenvoudige, maar goed onderhouden wijken, die blijken in verkiezingstijd gebouwd om stemmen te ‘kopen’. Bij de meeste huizen staan de zonnepanelen aan de verkeerde kant op het dak. De zoveelste ‘bevestiging’ van het stereotype Afrika.
Precies zoals Lucio van Karma Backpackers ons had geschreven heeft zijn Land Rover ons ‘fearlessly all the way’ naar de Sentinel Car Park gebracht over een slecht begaanbare onverharde weg. Bij een tribesman noteren wij onze gegevens in het Engelstalige mountain rescue register, maar we mogen niet op pad voordat wij onze handtekening hebben gezet in het hokje ‘safe return’. Hij spreekt maar een paar woorden Engels, dus een discussie heeft niet veel zin. Vooraf hebben wij al onze gedetailleerde route gestuurd aan de KZN Wild Life regional manager in Bergville.
De gedachten over alles wat mogelijk komen gaat worden in de eerste minuten al snel verdrongen door adembenemende uitzichten. Prachtig! Er staat een koele bries en het zonnetje schijnt. Na een kleine twee uur lopen gaan de laatste meters omhoog via chain ladders en boven op het plateau worden wij enthousiast begroet door lokale schaapsherders.
Halverwege zien wij de eerste gezichten nieuwsgierig over de rand gluren naar ons, de toeristen, die naar boven klimmen. Al snel tellen wij vijf, zes herders in traditionele kledij: niet veel meer dan een donker kleed en muts met een stevige (wandel)stok in de hand, die ons vrolijk begroeten en zonder ons te vragen waar wij naartoe willen gaan ons de weg wijzen. Het lijkt ons toch verstandig ook zelf even de kaart te bekijken. Ondertussen een speciale roep, waarschijnlijk om onze komst aan te kondigen.
Het is een uitdaging om met kaart en kompas onze exacte positie te bepalen. De geleende Garmin van Noëmi doet dat veel sneller. Heel handig! Op dit moment realiseren wij ons nog niet hoe essentieël dit apparaatje zal zijn.
We lopen verder en passeren verschillende kuddes en herders. Ons lichaam moet duidelijk nog wennen aan de hoogte en aan de 23kg op de rug. In deze uitgestrektheid van vlakten en glooiingen, oneindige uitzichten langs het plateau over het witte wolkendek lijken wij als mens bijzonder klein en kwetsbaar en ons wandeltempo op dat van een slak. Helaas bevestigt de Garmin ons gevoel: gem. 3km/uur. Ook vanwege de late start vanochtend besluiten we de top van Mont-Aux-Sources over te slaan.