Avontuur boven de poolcirkel
De kans dat ik deze vakantie de zon zou zien was kleiner dan de kans dat ik de jackpot zou winnen. Waarom? Ik ging in de winter naar Tromsø.
Parijs van het Noorden
Tromsø is bekend om de unieke ligging, extreme weersomstandigheden en avontuurlijke activiteiten. Het is de grootste plaats van noord Noorwegen en wordt ook wel ‘Parijs van het Noorden’ genoemd. Omdat Tromsø boven de poolcirkel ligt, gaat zomers voor een aantal weken, de zon niet onder. Hierdoor is de zon ook ’s nachts te zien. Dit wordt de middernachtzon genoemd. Tromsø een relatief klein eiland wat op zeeniveau ligt, hierdoor komt de zon ’s winters niet hoog genoeg om op de stad te schijnen. Wel komt hij hoog genoeg om de stad te voorzien van zo’n vier-vijf uur licht en schemering. Helaas is het om 15:00 uur ‘s middags wel weer pikkedonker. Dit duurt van eind november tot halverwege januari. De donkere dagen krijgen een compleet andere betekenis als je hier bent geweest. Niet alleen is het er donker. Er valt ook een enorm pak sneeuw waardoor het -5℃ kan worden. Hierdoor zijn er mensen die deze plek als een nachtmerrie zien, maar anderen (waaronder ik) zien het als een winter wonderland. Ik geniet enorm van de koude temperaturen, ondergesneeuwde bomen, wilde dieren en het onwerkelijke noorderlicht.
Het is de ‘hoogste’ tijd dat ik je laat proeven van mijn avonturen boven de poolcirkel.
Dagje Finland
Na een aantal heerlijke en knusse dagen in Noorwegen besloot ik om een dagje naar Finland te gaan. Bovenin Scandinavië komen Noorwegen, Zweden en Finland bij elkaar waardoor er (net als met Nederland, België en Duitsland) een drielanden punt ontstaat. Op ongeveer twee en een half uur rijden van Tromsø ligt de Finse grens.
Ik stapte om 07:30 uur in mijn gehuurde auto zodat ik Finland binnen zou rijden als het licht(er) werd rond 10:00 uur. Mijn eindbestemming was Kilpisjarvi. Dit is de meest noordelijke plaats van Finland. De reis begon langs de prachtige Arctische Fjorden. Helaas kon ik hier niets van zien in verband met de duisternis. Ik kon niet verder kijken dan de koplampen van de auto. Om bij de Finse grens te komen moest ik een stuk over de Noorse hoogvlakten rijden. Op een gegeven moment werd ik tijdens het rijden verblind door een oranje gloed die tussen twee enorme bergen heen kwam. Omdat ik honderden meters boven zeeniveau reed kon ik de zon heel even bewonderen! Wat een geluk. Misschien moet ik toch maar een ticket voor de lotto jackpot kopen.
Winter wonderland
Rond 10:00 uur reed ik Finland binnen, volgens planning. Het was hier een stuk droger en kouder. De weg was hier compleet bedekt met ijs. Helaas kwam ik daar op de harde manier achter: Toen het buiten lichter was stapte ik uit de auto om wat foto’s te maken. Ik wist niet dat ik al die tijd op een ijzige weg reed, dus ik zette mijn voet op de grond en ik viel zo op mijn snufferd. Daar heb ik van geleerd en het laatste stuk heb ik een stuk voorzichtiger gereden.
Eenmaal aangekomen in Kilpisjarvi was ik totaal in winter wonderland. Een paar schattige huisjes, een lange kronkelige weg en heel veel sneeuw. De zon kon ik niet meer zien, maar nog wel de geeloranje gloed die hij achterliet. Het was prachtig.
Op de eerste parkeerplaats waar ik langs kwam ben ik de auto uitgestapt om een wandeling door de verse knisperende sneeuw te maken. Met dikke handschoenen en een muts was ik er helemaal klaar voor. Ik ben over het bevroren en ondergesneeuwde meer ‘Kilpisjarvi’ gelopen. Hier komt ook de naam van de plaats vandaan. In de zomer kun je op dit meer kanoën, maar daar was het nu echt iets te koud voor.
Vanaf het meer heb je prachtig uitzicht op de berg Saana. Deze berg is 1029 meter hoog en is in de zomer te beklimmen via een trap van 740 treden. Dit is de langste trap in Finland. Tijdens mijn wandeling terug naar de auto heb ik nog een aantal foto’s gemaakt en genoten van de ijzige wind. Toen ik vlak bij de auto was keek in nog een keer achterom om het landschap in mij op te nemen. Ik zag dat er in de verte vier rendieren liepen die een spoor van sneeuwscooters over het meer volgden. Ontzettend mooi.
Ook de avond doorbrengen in Finland
Toen het rond 13:00 uur weer donker begon te worden besloot ik ergens te gaan eten om vervolgens weer terug te rijden naar mijn onderkomen in Noorwegen. Het daglicht was veel te kort en eigenlijk wilde ik nog niet terug. In Kilpisjarvi is precies één restaurant: ‘Ravintola Kilpis’ en die was open! Gelukkig maar, want ik kon wel wat extra energie gebruiken om weer terug te rijden over de lange ijzige weg.
In het restaurant werkte een hele aardige serveerster. Tijdens mijn lunch raakten we in gesprek. Ze vertelde mij over de omgeving, de mensen die er wonen, voedsel, wilde dieren etc. Ik vertelde dat ik in Tromsø verbleef en dat ik het noorderlicht nog niet had gezien tijdens deze reis. Ze vertelde dat de kans om het noorderlicht te zien in Kilpisjarvi altijd veel groter is dan in Tromsø. Dit heeft te maken met de gunstige weersomstandigheden. Dat hoef je mij geen twee keer te vertellen. Ik besloot om ook de avond in Finland te spenderen. Het restaurant had een heerlijk warm hoekje waar je tv kon kijken. Ik heb drie uur naar Finse zenders gekeken. Natuurlijk begreep ik er niets van, maar het was beter om binnen te wachten dan buiten waar het -12℃ was op dat moment. Een fijne manier om te wachten op de avond.
Rond 18:00 uur (na sluitingstijd van het restaurant) nam de aardige dame me mee naar buiten en legde uit waar ik het beste zicht zou hebben op het noorderlicht. Dat zou vanaf het midden van het meer zijn. Dit was ongeveer tien minuten lopen. Ze liep met me mee omdat zij aan de andere kant van het meer woonde. We waren vijf minuten aan het lopen en halverwege onze conversatie viel ik haar in de rede omdat ik rechts van ons een waas door de lucht zag. Een soort wolk. Maar dat kon niet, want het was niet bewolkt. Op het eerste oog was het een grijze gloed, maar al snel kwam deze wolk tot leven en begon meer kleur te krijgen. Een groene kleur nog wel. Het was het noorderlicht!
Het was een stuk kouder dan in Tromsø, maar dat voelde ik niet. Wat was ik blij om dit natuurlijke wonder te mogen aanschouwen. Daar stond ik dan. Midden op een bevroren meer in Finland, in de ijzige kou, met een vrouw die ik een halve dag kende. Ik besefte me hoe bevoorrecht ik was.
Na een half uur hebben we afscheid genomen. Zij ging naar huis en ik heb nog uren gekeken naar deze lichtshow. Onderweg terug naar Noorwegen keek ik door het autoraam naar de lucht. Het hield maar niet op. Tot in Noorwegen heb ik bijna de hele reis het noorderlicht mogen bewonderen. Fantastisch!
Eerst de foto's bekijken
Rond 01:30 uur was ik veilig thuis. Je zou denken dat ik direct ben gaan slapen. Nee, ik heb onder het genot van een warme maaltijd alle foto’s van deze onvergetelijke dag teruggekeken. Daarna heb ik zo lang geslapen dat ik de volgende dag wakker werd toen het alweer donker was. Tijd is licht.
Dat is het leven in het hoge noorden.
